SZKOLENIE MORE TRAINING COURSE
W dniach 13.11-21.11.2022 Magdalena Frąckowiak brała udział w szkoleniu wyjazdowym z umiejętności miękkich – współpracy, budowania zespołu, strategizowania, negocjacji i rozwiązywania konfliktów prowadzonym przez trenerów Desiree De Scisciolo oraz Bruno Pizzini (cały projekt prowadzony w języku angielskim). Głównym punktem wyjazdu do Gródka (woj. podlaskie) było zapoznanie z grą strategiczną MORE (Mediation on Responsibility and Exploitation).
Oprócz reprezentantów Polski (z ramienia Fundacji Rozwoju i Wspierania Edukacji „Innowatorium”) udział wzięli przedstawiciele organizacji pozarządowych z 6 krajów:
- Asociación Cultural Estrellas del Sur Cordoba, Hiszpania
- European Multidisciplinary Organisation for Training and international Consultancy Wien, Austria
- Make it happen Limassol, Cypr
- Hidak Ifjúsági Alapítvány Budapest, Węgry
- The Blessed J. Matulaitis Social Center Wilnius, Litwa
- Madiba Società Cooperativa Sociale Bienasco, Włochy
Mimo reprezentowania organizacji europejskich, niektórzy uczestnicy pochodzili jednak
z bardziej odległych miejsc jak Azerbejdżan, Uzbekistan, Tadżykistan, Brazylia czy Bangladesz.
Pierwszy dzień poświęcony był na poznawanie się uczestników, przełamanie pierwszych lodów i nawiązanie kontaktu. Służyły temu różne gry i zabawy przygotowane przez Desiree, która z wykształcenia jest psychologiem. Przykładem może być Clock Game – polegająca na przygotowaniu na kartce rysunku tarczy zegara, a następnie „umówienie się” na każdą godzinę na tarczy z inną osobą na krótką 3 minutową rozmowę na wskazany przez Desiree temat. Zakres tematów do rozmów był bardzo szeroki – od prostego pytania „wolisz pizzę czy sushi?”, poprzez opowiadanie o sobie coraz bardziej prywatnych historii odnośnie dzieciństwa, przeżyć w czasie pandemii po analizę idoli i wzorów, na których opieramy swoje życie. Takie stopniowe odkrywanie siebie w grupie prawie 30 obcych sobie osób z całego świata pozwoliło na spojrzenie na siebie w zupełnie innym świetle niż zwykłe przedstawienie się i powiedzenie o sobie kilku zdań. Drugą aktywnością była analiza Balaton – określenie, co zostawiliśmy „w domu”, co nas hamuje w osiąganiu celów, co nam pomoże w drodze do sukcesu i co zrobimy, gdy dotrzemy co celu.
Kolejnym punktem w programie było opanowanie umiejętności budowania zespołu
i współpracy w zespole poprzez gry Save the King i Savannah Lion. Pierwsza z nich opierała się na współpracy 7 osób, z których każda losowała jedną kartę – od 8 do asa. Dwie drużyny stawały naprzeciwko siebie, nie wiedząc kto ma jaką kartę. Na znak Desiree, każdy musiał wykonać ruch: krok do przodu, w bok lub po skosie. Zabronione było wykonanie kroku w tył. Każdy uczestnik wykonywał zaplanowany wspólnie w drużynie przed grą ruch, ponieważ
w przypadku spotkania się graczy z różnych drużyn odbywała się „walka” i pokazanie sobie swoich kart przez tych zawodników i karta o niższej wartości odpadała z gry. Najważniejszą kartą był król, którego należało chronić, aż do momentu jego przedostania za linię przeciwnej drużyny. W grze można było opracować wiele strategii i po kilku próbach zawodnicy wyczuli się wzajemnie doprowadzając kilkakrotnie do remisu.
„Lew sawannowy” polegał na wspólnym chronieniu jednego wolnego miejsca siedzącego przed lwem, który powoli krążył pośród rozstawionych krzeseł (nie mógł biegać). Aby ochronić to miejsce, pozostali gracze musieli przesiadać się w sposób, który zapewnił utrzymanie lwa z daleka od wolnego krzesła przez 90 sekund. Zawodnik, który wstał, nie mógł już usiąść na to samo miejsce, musiał się z kimś zamienić. Mimo wielokrotnego rozgrywania tej potyczki lew prawie zawsze wygrywał.
Obie gry uświadomiły znaczenie planu, strategii w działaniu, kiedy mierzymy się
z przeciwnościami. Pokazały też, że w momencie paniki trudno jest działać zgodnie z planem, bo emocje biorą górę nad rozumem i zamiast współpracy pojawia się rywalizacja, nikt nie chce być gorszy czy przegrać gry. W każdej sytuacji należy rozważyć różne scenariusze działania, bo zmieniające się okoliczności wymuszają na nas pewną elastyczność myślenia, stąd też łatwiej jest się „zgrać” w mniejszej grupie czy też w pojedynkę stawić czoła przeciwnościom.
Punktem głównym była rozgrywka MORE – jest to gra typu „role play”, która polega na wcieleniu się w różne postacie (strony konfliktu), dążące do osiągnięcia sobie tylko znanych celów. Pozornie to ćwiczenie odnosi się do kryzysu migracyjnego, ale jest to tylko pretekst do przekazania uczestnikom kompetencji, czyli wiedzy, umiejętności, zachowań i nastawienia niezbędnych podczas pracy w zespole, opracowania strategii działania, ewaluacji tego planu
i elastycznego reagowania na zmieniające się warunki gry. Cały proces myślenia można w łatwy sposób przenieść na swoje życie osobiste czy pracę zawodową, gdzie trzeba radzić sobie w sytuacjach stresowych i dynamicznie się zmieniających, często w warunkach niezależnych od nas samych, stad nabycie takich kompetencji i umiejętności miękkich będzie niezbędne do rozwiązywania sytuacji problemowych i konfliktowych.
Podążając tropem szukania rozwiązania konfliktów, jednym z ćwiczeń było również zaprezentowanie konfliktu przez przedstawicieli każdego z kraju biorącego udział w projekcie. Mógł to być konflikt na skalę krajową, regionalną albo osobiście dotykającą uczestników. Polska grupa zaprezentowała trudną sytuację w szkołach i systemie edukacji, do których po wybuchu wojny na Ukrainie zostały wrzucone tysiące dzieci (uchodźców) i z którymi to dyrektorze szkół i nauczyciele musieli sobie jakoś poradzić. Wśród pozostałych tematów prezentacji były kwestie:
- konfliktu wpływów greckich i tureckich na Cyprze,
- próby oddzielenia różnych regionów od Hiszpanii,
- próby wywołania wojny hybrydowej między Litwą i Białorusią poprzez przerzucanie migrantów w okolice granicy litewskiej przez Białoruś,
- sytuacji migrantów na Węgrzech,
- narastające nastroje antyislamskie w Austrii
- konfliktu charakterów mieszkańców północy i południa Włoch na przykładzie
2 współpracowników uczestników projektu z Włoch
Po prezentacjach poszczególnych grup jako podsumowanie uczestnicy rozwiązywali test, którego celem było określenie jaką postawę przyjmują podczas rozwiązywania konfliktów: dążenia do zwycięstwa za wszelką cenę, współpracy, kompromisu, stawiania potrzeb innych ponad nasze i ucieczki. Każda z tych postaw ma zalety i wady i zależnie od sytuacji pozwoli osiągnąć inne cele.
Ostatnim krokiem było przygotowanie planów wdrożenia kompetencji zdobytych
w projekcie w swoim życiu i pracy. Mój plan uwzględnia przeprowadzenie kilku gier w ramach godziny wychowawczej z oddziałem 2T5 oraz przeprowadzenia gry MORE już po wstawieniu ocen za pierwsze półrocze. Dodatkowo, planuję zebrać grupę ochotników wśród nauczycieli (w formie rady pedagogicznej szkoleniowej) i z nimi również odbyć rozgrywkę MORE dla porównania propozycji strategii i argumentów między starszymi i młodszymi uczestnikami gry.
Przez cały czas trwania projektu, codziennie odbywały się rozgrzewki przed aktywnościami (tzw. energizer) oraz rozważania i medytacja odnośnie wydarzeń dnia i tego jak na nas wpłynęły, co z nich wyciągnęliśmy na zakończenie. Dodatkowo, uczestnicy projektu pracowali codziennie nad kolejnymi kompetencjami, które są podstawą do wypełnienia certyfikatu YouthPass.
Początkowo wizja 9-dniowego wyjazdu projektowego była dla wszystkich uczestników nieco przerażająca, ale ostatecznie okazało się, że każdy zaangażował się w pracę do tego stopnia, że nie czuło się upływającego czasu.
